ÇUKUROVA SEVDASI

Adana deyince aklıma

Adana’da yavukluma

Şiir yazıp

Türkü söylediklerim

Gelir aklıma.

“Vur çapayı çapayı

Vur kazmayı kazmayı

Kız başına bağlamış

Oyalıda ipek yazmayı.”

Adana deyince aklıma

Yaşar Kemal Gökçeli

Ve Yaşar Kemal Gökçeli’nin

İnce Memedi gelir.

Çöker üstüme dumanlı dağlar

Başımda kara bulutlar yükselir

İçim ağlar.

Aşk şiirlerine dalarım yine

Rıza Polat Akkoyunlu’nun

“unut bu şairi Nüveyrem unut

Bir Dünya kaybettim gök bulut bulut”

Diyerek

Sıralanır

Aklımda

Durmadan

Dinlenmeden.

“Canlanır gözümde Dörtyol, Adana

Altın aynalardan gülümse bana”

Ve çeyrek kalan ömrümü yiyor

Ve çeyrek kalan ömrümü tüketiyor

Bu lirik şair.

İçimizden gitmeyen

Bir büyüdür

Çukurova

Sevdası.

Adana’nın pamuğu gibi

Beyaz ve temiz

Adana’nın

Havası gibi sıcak.

Bir güneştir gönlümüzü

Isıtan.

Dön de bak

Dadaloğlu’nu

Karacaoğlan’ı

Avşar Beylerini

Hatırlayarak.

Çukurova hayalimden gitmiyor

Anlatmaya mısralarım yetmiyor

Çoğalıp büyüdükçe büyüyor Çukurova

Çoğalıp büyüdükçe büyüyor Adana

Efsaneleşti efsaneleştikçe

Çukurova

Adana

Efsaneleri.

Ölümsüz

Bir dev gibi

Çöktü

Önüme.

Uçsuz bucaksız bir mekân kurdu

Bozlak türküleriyle taptaze.

Adana, Mersin, Osmaniye, Tarsus

Baharımı serinleten yelpaze

Hayal

Dünyamdaki

Eskimeyen

Süs.

Ahmet AYAZ