Zembil

Şimdilerde olduğu gibi dün plastik, krom nikel, galvanizli kovalar yoktu.  O yıllarda     eskimiş oto lastikleri atılmaz, o lastikler yaprak gibi yarılır, tabaka haline getirilerek o lastik tabaklar usta ellerde zembil, kuyu kovası haline getirilirdi.

Zembil;” genellikle, pazar yerlerinde, alışverişlerde ve yolculuklarda kullanılan, kulplu ve hasır sepetlere zembil adı verilir.”

Oysa Gaziantep, Kilis yöresinde zembil; kovadan büyük ağzı geniş, iki kulplu, taşıma, muhafaza etme hacetiydi. Kuyu kovası da ahşap kova büyüklüğünde yapılır, kuyuya sarkıtılan ipin ucuna bağlanır, kuyu içinden su çıkarılırdı.

Zembil; yokluk yoksulluk içinde olan insanlarımızın, zekâsı ve el becerisiyle elinde bulunan malzemeyi en iyi şekilde kullanarak, meselesini çözmesi, hacet sahibi olmasının en güzel örneğidir.,

Kışın yakacak olarak kullanılmak üzere satın alınan odun, kömür   eve getirilir, kapı önüne yıkılırdı. Daha sonrada odun, kömür, Bağda kesilen üzüm, zeytinlikte toplanan zeytin, meyve bahçelerinde toplanan elma, armut, erik, zerdali zembillere konur, naylon arabaya yüklenir, buğday arpa, yıkanın yün zembille taşınırdı.

Zembil sepet gibi hemen kırılıp dökülmez, ahşap mahra gibi ağır olmaz, kırılmazdı. Zembil esnk,taşımda en kolay araç, en pratik çözüm, en rahat taşıma şekliydi.

Şimdi yeni kuşağa” zembil nedir?”   Diye sorunca…  Cevap veremiyorlar. Çünkü zembili görmediler, zembille bir şey taşımadılar ki!

Ama şu da bir gerçek…Şimdilerde kırsalda ağda büzüm kesilince, zeytin toplanınca, sergi serilince, odun kömür taşımasında halen kullanıldığını görebilirsiniz.