YÜREK İZİ

Ağaçların yapraklarında tırtıllar gezinmiş yaprağı yerken bir nakış işler gibi desenler oluşturup geçtiği yerlerde güzel izler bırakmış. Kuşlar; ağaçları gagalarken tatlı birer oyukla başka canlılara sığınak yapmış. Görevliler kuşlar için ağaçlara kuş yuvaları, yerlere de kedi evleri yapmışlar.
Diyeceğim o ki; "hayvan" dediğimiz, aklından, gücünden, faydasından şüphe ettiğimiz, zarar vermekten çekinmediğimiz bu canlılar, belki güvenlik görevlisi veya park işçisi diyerek küçümsediğimiz bu insanlar bile geçtikleri yerlerde güzel izler bırakırken, biz insanoğlu  ardımızdan nasıl izler bırakıyoruz şu hayatta acaba? Bir tırtılın başardığını başarabiliyor muyuz mesela? Geçtiğimiz yerde maddi ya da manevi bir güzellik, ince bir dokunuş bırakıyor muyuz ki .. Çamurlu ayakkabının izi misali kirletiyor muyuz dünyamızdaki insanları ve canlıları?
Yoksa güzelliklerle anılacak izlerimiz; bir Kızılderilinin iz sürmesi gibi nesiller boyu kaybolmadan sevgiyle mi hatırlanacak? Ayak izini herkes bırakıyor geçtiği yollara...
Ya YÜREK izi? Ayak izi değil; yürek izi bırakmak lazım sevgili dostlar;
bir başka insandan, bir tırtıldan, bir kuş ya da herhangi bir canlıdan daha üstün yaşadık, yaşattık diyebilmek; ardımızdan iyi izlerle bahsettirebilmek için bu dünyadan ayrılmadan... İnşallah yürek izi bırakanlardan olmak dileğiyle